Υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα στο τεστ διατροφικής δυσανεξίας και την υποθερμιδική δίαιτα. Οι διαφορές είναι τόσο πρακτικές, όσο και ουσιαστικές. Οι πρακτικές διαφορές είναι οι εξής:
Όλοι γνωρίζουν τι γίνεται σε μια υποθερμιδική δίαιτα. Το χαρακτηριστικό της είναι ότι μπορείς να φας λίγο απ' όλα. Όλα, αλλά με μέτρο. Η υποθερμιδική δίαιτα βασίζεται στην καταμέτρηση των θερμίδων. Στην υποθερμιδική δίαιτα μετράμε τις θερμίδες που καταναλώνει καθημερινά ένα άτομο, ας πούμε 1500, και για να επιτευχθεί απώλεια βάρους πρέπει να τηρήσει ένα διαιτολόγιο ας πούμε 1400 θερμίδων. Αυτές οι θερμίδες είναι λιγότερες από αυτές που έχει ανάγκη το άτομο και γι' αυτό πρέπει αυτός που το κάνει να πεινάσει για να δει αποτέλεσμα. Φυσικά, δεν είναι αναγκαίο να στερηθεί τίποτα και ένας διατολόγος μπορεί να βάλει στην δίαιτα ακόμα και σοκολάτες και πατάτες τηγανιτές, αρκεί οι θερμίδες να είναι όσες πρέπει.
Στην τήρηση του τεστ διατροφικής δυσανεξίας υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Το σημαντικότερο είναι ότι αυτός που το τηρεί δεν πρέπει να τρώει καθόλου από τις απαγορευμένες τροφές. Δηλαδή ούτε ίχνος αν είναι δυνατόν. Φυσικά από τις τροφές που επιτρέπονται μπορεί να φάει όσο πεινάει. Άρα, το σημαντικό στην διατροφή σύμφωνα με το τεστ δυσανεξίας είναι ότι αυτός που το τηρεί δεν πρέπει να πεινάει για να δει το κατάλληλο αποτέλεσμα. Από τις τροφές που επιτρέπονται μπορεί να φάει όσο θέλει. Το αρνητικό είναι ότι πρέπει να γνωρίζει που μπορεί να υπάρχουν κρυμμένες οι τροφές που τον παχαίνουν και να τις αποφεύγει. Δηλαδή, αντίθετα με το διαιτολόγο που κάθε στιγμή σου λέει τι να φας, το τεστ δυσανεξίας σου λέει τι να μην φας, αλλά εσύ πρέπει να ξέρεις τι τρως, γιατί ο πρώτος νόμος της σωστής τήρησης του τεστ δυσανεξίας είναι "δεν ξέρεις δεν τρως".
Οι ουσιαστικές διαφορές
Τηρώντας μία υποθερμιδικής δίαιτα η απώλεια βάρους συνήθως είναι γρήγορη. Δεν είναι σπάνιο να βλέπουμε απώλεια ακόμα και 20 κιλών σε 3 μήνες. Το αρνητικό είναι ότι από αυτά τα κιλά μόνο τα 10 είναι λίπος, ενώ τα υπόλοιπα 10 κιλά είναι μυϊκή μάζα, "υγρά" όπως τα αποκαλούν μερικοί διαιτολόγοι για να μην τρομάζουν τους πελάτες τους. Αλλά δεν είναι καθόλου υγρά, είναι μυϊκή μάζα, η οποία είναι πολύ αναγκαία! Το αποτέλεσμα είναι να πέφτει ο μεταβολισμός (γιατί ο μεταβολισμός εξαρτάται κατά 90% από την μυϊκή μάζα) και μετά την διακοπή της δίαιτας το βάρος να επιστρέφει. Συνήθως μάλιστα όταν επιστρέφουν τα 20 κιλά, αντί να είναι 10 λίπος και 10 μυς, τα 12 ειναι λίπος και τα 8 μυς. Το βάρος είναι πάλι ίδιο με αυτό πριν από την έναρξη της δίαιτας, αλλά δυστηχώς η μυική μάζα είναι 2 κιλά λιγότερη και το λίπος 2 κιλά περισσότερο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στα ίδια κιλά το σώμα να αλλάζει και ο μεταβολισμός να μειώνεται. Με κάθε "επιτυχημένη" υποθερμιδική δίαιτα που ακολουθείται από επιστροφή των κιλών φορά με την φορά χάνεται πολύτιμη μυϊκήμάζα και συσσωρεύεται το λίπος, μερικές φορές στο ίδιο βάρος. Αυτό στην επιστήμη της διατροφολογίας ονομάζεται φαινόμενο γιογιό. Ευτυχώς, αυτό το τραγικό φαινόμενο αντιστρέφεται με το τεστ διατροφικής δυσανεξίας.
Κατά την τήρηση του τεστ διατροφικής δυσανεξίας το αρνητικό είναι ότι η απώλεια βάρους δεν είναι γρήγορη, αλλά αργή. Το θετικό είναι ότι ολόκληρη η απώλεια είναι λίπος και η μυϊκή μάζα συνήθως διατηρείται, αν και μερικές φορές αυξάνεται! Όταν η απώλεια βάρους είναι σωστή, δηλαδή αργή και χωρίς πείνα τότε χάνεται μόνο λίπος. Όσοι κάνουν τεστ δυσανεξίας εντυπωσιάζονται με αυτό γιατί συνήθως βλέπουν απώλεια βάρους δυσανάλογη με την αλλαγή στην εφαρμογή των ρούχων. Κατί ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο ρυθμός απώλειας βάρους συνήθως μένει ίδιος για μεγάλο χρονικό διάστημα (ας πούμε μισό κιλό την εβδομάδα), ενώ μερικές φορές μπορεί και να αυξηθεί.
Οι διαφορές ανάμεσα στο τεστ διατροφικής δυσανεξίας και την υποθερμιδική δίαιτα είναι οι εξής:
|
Υποθερμιδική δίαιτα |
Τεστ δυσανεξίας |
|
|