To τεστ διατροφικής δυσανεξίας είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους απώλειας βάρους, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αποτελεί από τις πιο ασφαλείς και αξιόπιστες μεθόδους, καθώς η απώλεια βάρους επιτυγχάνεται από την αύξηση του μεταβολισμού και όχι από την στέρηση θερμίδων.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να χάσει κάποιος κιλά: να πάρει φάρμακα, να κάνει χειρουργείο, να πάρει συμπληρώματα, να κάνει γυμναστική και άλλα. Ωστόσο η σημαντικότερη και αποτελεσματικότερη προσέγγιση στην απώλεια βάρους είναι να τροποποιήσει την διατροφή του. Αν κάποιος αποφασίσει ότι πρέπει να χάσει κιλά και η μέθοδος, ή μία από τις μεθόδους που θα χρησιμοποιήσει είναι η τροποποίηση της διατροφής του, μπορεί να δοκιμάσει μία από τις μεθόδους που ανήκουν στις παρακάτω δυο ομάδες:
- Απώλεια βάρους αλλάζοντας την ποσότητα της τροφής (δηλαδή περιορίζοντας την ποσότητα τροφής που τρώμε, όπως η κλασσική δίαιταμε τη ζυγαριά)
- Απώλεια βάρους αλλάζοντας την ποιότητα της τροφής (όπως όταν ακολουθούμε την μέθοδο του τεστ διατροφικής δυσανεξίας)
Η υποθερμιδική δίαιτα
Το πρωτότυπο στις μεθόδους απώλειας βάρους τροποποιώντας την ποσότητα της τροφής είναι η κλασσική υποθερμιδική δίαιτα. Αυτήν την μέθοδο έχουν εκπαιδευτεί και εφαρμόζουν οι διαιτολόγοι. Σε αυτήν την μέθοδο εφαρμόζονται μια σειρά από παραδοχές:
-η πραγματική αξία όλων των τροφών είναι παρεμφερής και στην πραγματικότητα περιορίζεται στις θερμίδες που περιέχει η κάθε τροφή
-δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την πείνα μας γιατί μας οδηγεί στην υπερκατανάλωση τροφής
-μόνο η ζυγαριά μπορεί να μας οδηγήσει να διαλέξουμε την σωστή ποσότητα τροφής
Έτσι, ο διαιτολόγος, ένας ειδικός που γνωρίζει πόσες θερμίδες έχει κάθε τροφή, μπορεί να φτιάξει ένα διαιτολόγιο που να περιέχει όποιες τροφές θέλουμε, αρκεί οι θερμίδες των τροφών που καταναλώνουμε να είναι σημαντικά μικρότερη από αυτήν που έχουμε ανάγκη την ημέρα. Ως μέθοδος συνήθως είναι αποτελεσματική, αλλά έχει μια σειρά από προβλήματα:
-είναι ενάντια στην φύση μας γιατί αμφισβητεί την αξιοπιστία της πείνας ως οδηγό για την ποσότητα της τροφής που έχουμε ανάγκη
-η πραγματική και ουσιαστική αξία της τροφής δεν μπορεί να μειωθεί στις θερμίδες της
-συνήθως ο μεταβολισμός του ατόμου που κάνει δίαιτα μειώνεται προσεγγίζοντας τις θερμίδες που καταναλώνει για να μείνει στη ζωή (λογικό: αν τρως λιγότερο ο μεταβολισμός πέφτει για να ζήσει περισσότερο, αυτός είναι ένας εξελικτικός μηχανισμός επιβίωσης σε περιόδους έλλειψης τροφής), που οδηγεί σε ανάγκη περαιτέρω μείωσης των προσλαμβανόμενων θερμίδων
-ο μεταβολισμός πέφτει γιατί ο οργανισμός που έχει ανάγκη από ενέργεια “τρώει” την μυϊκή μάζα (αν έχετε ακούσει την έκφραση “φεύγουν τα υγρά” σημαίνει ότι καταστρέφεται μυϊκός ιστός, γιατί τα υγρά που φεύγουν είναι κυρίως σε μυϊκά κύτταρα που “τρώει” ο οργανισμός για να επιβιώσει!)
-όταν πέφτει ο μεταβολισμός, το αποτέλεσμα είναι ότι όταν κάποιος αρχίσει να τρώει λίγο παραπάνω από την τελευταία εβδομάδα της δίαιτας τα κιλά επιστρέφουν (φυσικά, αφού όταν άρχισε ο μεταβολισμός του ήταν 1600 θερμίδες, ενώ όταν τελείωσε ήταν μόλις 1300!)
Αυτό ονομάζεται φαινόμενο γιο-γιο και έχει ολέθριες συνέπειες για την υγεία αυτού που κάνει δίαιτα, αλλά εξασφαλίζει μόνιμη πελατεία στην διαιτολόγο, αφού σύντομα οι πελάτες επιστρέφουν για καινούρια δίαιτα και πλέον γίνονται εξαρτημένοι από αυτόν γιατί δεν μπορούν να εμπιστευτούν την πείνα τους.
Αυτά δεν είναι πρωτοφανή για όσους έχουν κάνει κάποτε υποθερμιδική δίαιτα και μάλλον ακούγονται αυτονόητα, ως και αναγκαίο κακό της δίαιτας. Της δίαιτας ναι, αλλά όχι της σωστής διατροφής!
Που διαφέρει το τεστ διατροφικής δυσανεξίας
Λατρεύω το τεστ διατροφικής δυσανεξίας τόσο για πρακτικούς όσο και για φιλοσοφικούς λόγους. Οι φιλοσοφικοί λόγοι είναι οι εξής:
αν και το πρόβλημα της παχυσαρκίας στον κόσμο αυξάνεται δραματικά, δεν πιστεύω ότι φταίει η πείνα μας, αλλά οι επεξεργασμένες τροφές, που έχουν πολλά συστατικά μέσα, που έχει ως αποτέλεσμα την συνεχή κατανάλωση τροφών που έχουμε δυσανεξία.
Για παράδειγμα στο σιτάρι, το καλαμπόκι και την σόγια έχουν δυσανεξία πολλά άτομα, αλλά τουλάχιστον ένα από αυτά τα συστατικά είναι σε όλες τις συσκευασμένες τροφές (π.χ.λεκιθίνη σόγιας στις σοκολάτες, σιτάρι σε όλα σχεδόν τα δημητριακά πρωινού και καλαμποκάλευρο (corn flour) σε πολλά γλυκά, σιρόπι καλαμποκιού σε όλα τα αναψυκτικά)
Αν και έχω σπουδάσει διατροφολογία, το πρώτο μου πτυχίο είναι στην ιατρική. Μετά από 6 χρόνια απαιτητικών σπουδών και άλλα τόσα χρόνια στο νοσοκομείο, έμαθα να πιστεύω ότι για τα δεινά και τις ασθένειες των ανθρώπων δεν φταίει ο οργανισμός, αλλά οι δικές μας παρεμβάσεις. Έμαθα ότι αν και η τεχνολογία συνολικά έχει βελτιώσει την ποιότητα και την ποσότητα της ζωής μας αυτή την στιγμή φαίνεται ότι η ίδια αυτή η τεχνολογία που μας πρόσφερε τόσα τον προηγούμενο αιώνα, τώρα απειλεί την υγεία μας. Δεν πιστεύω ότι η πείνα είναι αναξιόπιστος οδηγός της ποσότητας της τροφής, αλλά ότι οι επεξεργασμένες τροφές είναι το αίτιο της αυξανόμενης παχυσαρκίας στην εποχή μας.
Αλλά δεν είναι μόνο φιλοσοφικοί οι λόγοι για τους οποίους λατρεύω το τεστ διατροφής δυσανεξίας, είναι και πρακτικοί:
-αν εξαιρεθούν οι τροφές που κάποιος έχει δυσανεξία, τότε μπορεί από τις υπόλοιπες τροφές να τρώει ότι θέλει και όσο πεινάει. Αυτό του δίνει ανεξαρτησία και δεν χρειάζεται το “δεκανίκι” του ειδικού να του λέει κάθε εβδομάδα τι θα φάει και να του “τραβάει” το αυτί αν φάει περισσότερο
-στην ιατρική εκπαιδεύτηκα ως αρωγός της υγείας και όχι ως “μπαμπούλας”. Η σχέση ανάμεσα σε μένα και αυτούς που κάνουν το τεστ δυσανεξίας είναι εποικοδομητική και βασίζεται στην βοήθεια που τους προσφέρω με την εμπειρία μου και τις γνώσεις μου για να εφαρμόσει τις απαιτήσεις του οργανισμού του σωστά ακούγοντας την πείνα του
-τα κιλά που φεύγουν τηρώντας το τεστ διατροφικής δυσανεξίας, αν και μερικές φορές λιγότερο εντυπωσιακά σε ποσότητα από αυτά της υποθερμιδικής δίαιτας, είναι πραγματικά κιλά λίπους και όχι “υγρά (δηλαδή μυϊκός ιστός)
-η απώλεια του βάρους δεν οφείλεται στην πείνα και στην αποστέρηση ενέργειας, αλλά στην αύξηση του μεταβολισμού. Όσο ο μεταβολισμός αυξάνεται, ο οργανισμός καίει λίπος και έτσι φεύγει σχεδόν μόνο λίπος (και όχι μυϊκή μάζα). Αυτό πιστοποιείται στο ιατρείο με μετρήσεις μεταβολισμού και τεκμηρίωση της αύξησής του
-αν και το να φας στην ταβέρνα ή το εστιατόριο είναι πολύ πιο δύσκολο από το να φας στο σπίτι, σίγουρα είναι τουλάχιστον εφικτό τηρώντας τα αποτελέσματα του τεστ διατροφικής δυσανεξίας. Σίγουρα, δεν μπορείς να φας ότι θες, όμως δεν θα φύγεις από την ταβέρνα πεινασμένος